Mislukte Ter Meulen doorstart

De achtergrond

In een andere blog heb ik omschreven hoe Ter Meulen Warenhuizen in de problemen kwam, in surseance van betaling geraakte en later failliet werd verklaard. In deze blog een fase waarin we Ter Meulen met een doorstart probeerde te redden.

De andere twee directieleden hadden minder last van de bewindvoerder. Maar als financieel directeur word je continue door de bewindvoerder en zijn team gevraagd om extra informatie. Naderhand bleek dat een voordeel te zijn. Men kreeg vertrouwen in mij. Terwijl ik in het begin de indruk had dat de bewindvoerder standaard de huidige bedrijfsleiding als minder competent beschouwde. Want waarom was de organisatie anders in staat van insolventie geraakt?

Ter Meulen doorstart acties bewindvoerder

Ik kreeg door dat de bewindvoerder, weliswaar zonder overleg met de bestaande directie, met een plan voor een doorstart bezig was. Eigenlijk hoor ik bewindvoerders te zeggen, want hoewel er officieel één was, bleek dat in de praktijk een heel team te zijn. Er werd door de bewindvoerder extern gemeld dat ze geïnteresseerde partijen zochten. Er werd mij verzocht bij die gesprekken te zijn.

Serieuze redders of gelukzoekers?

Er kwam een divers pluimage aan potentieel geïnteresseerden langs. Van een aantal schrok ik van het niveau. Ze hadden geen enkel benul van de detailhandel en helemaal niet van een warenhuis. Maar dat kennisgebrek was er ook bij de bewindvoerder. Terwijl een warenhuis echt de topsport is van de detailhandel. Tijdens die gesprekken leerde ik wat de gedachten waren van de bewindvoerder, maar ook van de bezoekers. Ik kreeg van de bezoekers vaak nog aanvullende vragen om informatie. Extra werk maar ook daar leerde ik van. Het vertrouwen van de bewindvoerder in mij liep verder op. Ik mocht bij de nagesprekken van het bewindvoerderteam zitten en werd betrokken in de mogelijke opties.

Dat moet beter

Zoals ik merkte hield de kwaliteit en realiteit van de horde van geïnteresseerden die langskwamen niet over. Dat kwam ook ter sprake in de nabesprekingen met het bewindvoerdersteam. Eigenwijs als ik was (volgens mijn vrouw: ben) dacht ik: dat kan ik beter. Nu had ik van al die gesprekken de slimme trucjes opgepikt en ook naderhand vernomen hoe ver de bewindvoerder daar mee wilde gaan. Dat gecombineerd met mijn kennis van Ter Meulen kon ik daar een weldoordacht plan van maken.

Zelf aan zet

Ik toog naar de bewindvoerder met de melding dat ik zelf een poging wilde doen voor de Ter Meulen doorstart. Dat werd geweigerd. Nou, die weigering accepteerde ik niet. Ik stelde een stevige brief op en eiste dat mijn poging serieus genomen zou worden. Zo niet, dan zou ik stappen tegen de bewindvoerder nemen. Niet mijn directe stijl om te dreigen met juridische stappen, maar ik was best moe, geïrriteerd en sterk gemotiveerd. Nou, de reactie was navenant. Ik kreeg 10 dagen de tijd om te bewijzen dat ik over voldoende eigen vermogen en een goed bedrijfsplan beschikte en deals rond had met de belangrijkste partijen. Indien dat zou lukken, zouden ze met mij aan de slag gaan.

Tien dagen Ter Meulen doorstart race

Nou, de vermoeidheid was over. Geheid door de adrenaline die vanaf dat moment door mijn aderen spoot. Mijn vrouw werkte zelf voltijds, maar kwam mij s’ avonds eten brengen en ging daarna ook voor mij aan de slag.

Ik wist dat de bewindvoerder uitging van een doorstart. Daar kon ik op verder borduren. Het basisplan werd geschreven tussen de vele overleggen door. Omdat ik de kracht en de zwaktes van de organisatie kende wist ik waar ik mee verder wilde en wat ik wilde schrappen. Ik had al eerder goede contacten met een ondernemer, welke in de kelder van onze grootste vestiging een elektronicawinkel had. Omdat mijn collega directieleden al eerder tijdens de surseance waren gesneuveld kon ik best wat commerciële slagkracht gebruiken. Nou hij wilde wel meedoen en daarnaast zijn bedrijf inbrengen.

Nu twee bedrijven redden

Mijn nieuwe compagnon had een relatie die zijn eigen bedrijf had verkocht en daardoor vermogend was. Binnen een paar dagen hadden we hem gestrikt om 5 miljoen eigen vermogen in te brengen. Met de 6 filiaalhouders hadden we het winkelpersoneel individueel doorgenomen. Van het hoofdkantoor kon ik dat zelf. Met de crediteuren met een eigendomsvoorbehoud had ik crediteurenakkoorden gesloten. Voor de bewindvoerder had ik een bod op de aanwezige voorraden en de overige activa. De banken waren positief over de benodigde financiering na de doorstart. En ook had de fiscus groen licht gegeven. Ik had bewust de huisbazen in die 10 dagen niet benaderd, maar had wel in mijn plan opgenomen wat ik wilde bereiken. Met die oogst ging ik naar de bewindvoerder.

Bewindvoerder en huisbazen

De bewindvoerder was onder de indruk, maar wilde controleren of mijn beweringen juist waren. Nou, de deals lagen op schrift en via een bankverklaring samen met het samenwerkingscontract kon ook de gegoedheid van de investeerder worden geaccordeerd. Ik zat aan tafel bij de bewindvoerder in een fase die al de andere partijen niet hadden bereikt.

Er stond nog één punt open: de benodigde huurkorting van de huisbazen. De bewindvoerders riepen de huisbazen en hun advocaten bijeen. In die vergadering heb ik het doorstartplan toegelicht, waaronder ook het sluiten van 1 warenhuis en een huurkorting voor de overige panden. Er was afgesproken dat we uiterlijk 12 januari 1993 een uitsluitsel zouden krijgen van de huisbazen. Op 12 januari in de avonduren kwam één advocaat namens alle huisbazen melden dat er geen huurkorting werd verleend. De bewindvoerder vroeg toe aan mij: en nu? Ik meldde dat ik me terugtrok als geïnteresseerde. Ik ging namelijk voor een op termijn stabiele gezonde organisatie en niet voor een eenmalig gewin. De koelkast ging open en ik kreeg van de bewindvoerder een borrel waarop hij meldde dat hij het faillissement ging aanvragen. De volgende dag werd Ter Meulen Warenhuizen failliet verklaard.

Conclusie

Samenwerking met een bewindvoerder kan bij het begin best wel lastig zijn. Maar als je samen gaat werken kan er wat moois ontstaan. Helaas was toentertijd de Wet Homologatie Onderhands Akkoord (WHOA) nog niet in beeld. Want met de WHOA kan je ook huurcontracten aan laten passen. Nu hebben de huisbazen miljoenen verloren aan de panden, hebben 550 medewerkers Van Ter Meulen hun baan verloren en heel wat crediteuren extra schade geleden.